Zastosowania mikroskopii fluorescencyjnej

Identyfikuj struktury w utrwalonych i żywych próbkach biologicznych.
Mikroskopia fluorescencyjnajest dziś powszechnym narzędziem w badaniach z zakresu nauk przyrodniczych, ponieważ pozwala na zastosowanie wielobarwnego barwienia, znakowania struktur wewnątrzkomórkowych i pomiaru komórkowych stanów fizjologicznych.
Zalety mikroskopii fluorescencyjnej
Mikroskopia fluorescencyjna jest najpopularniejszą metodą badania zachowań dynamicznych wykazywanych w obrazowaniu żywych komórek.
Wynika to z jego zdolności do oddzielania poszczególnych białek z dużą specyficznością w materiałach niefluorescencyjnych.
Czułość jest wystarczająco wysoka, aby wykryć do 50 cząsteczek na mikron sześcienny.
Różne cząsteczki można teraz barwić różnymi kolorami, co pozwala na jednoczesne śledzenie wielu typów cząsteczek.
Czynniki te łącznie dają mikroskopii fluorescencyjnej wyraźną przewagę nad innymi technikami obrazowania optycznego, zarówno w obrazowaniu in vitro, jak i in vivo.
Ograniczenia mikroskopii fluorescencyjnej
Fluorofory tracą zdolność do fluorescencji pod wpływem oświetlenia w procesie zwanym „fotowybielaniem”. Fotowybielanie występuje, gdy cząsteczki fluorescencyjne kumulują uszkodzenia chemiczne w wyniku akumulacji elektronów wzbudzonych podczas procesu fluorescencji.
Komórki są podatne na działanie fototoksyczne, szczególnie na światło o krótkiej długości fali. Ponadto cząsteczki fluorescencyjne mają tendencję do wytwarzania reaktywnych substancji chemicznych pod wpływem światła, zwiększając w ten sposób efekty fototoksyczne.
W przeciwieństwie do technik mikroskopii transmisyjnej i refleksyjnej, mikroskopia fluorescencyjna może obserwować jedynie określone struktury oznakowane fluorescencją.